Route 66

Na twee nachtjes aan de rand van de Grand Canyon gaan we verder naar Kingman. In dat plaatsje was ik al eerder. Het ligt aan een gerestaureerd stukje Route 66. Een dorpje als zovele, maar dan met een heuse Amerikaanse historie.

We doen gewoon weer eens een passage uit Wikipedia. ’t Is her-en-der wat aangepast.

“Route 66 (US66) was een historische autoweg, die begon in Chicago en eindigde aan het strand van de Stille Oceaan in Santa Monica bij Los Angeles. De totale lengte was 3940 km. Route 66 loopt door Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona en Californië.

In 1985 werd US66 officieel opgeheven. Veel toeristen volgen nog steeds het oude traject van Route 66, gewoon omdat het leuk is….

Route 66 speelde een belangrijke rol in de Amerikaanse cultuur van de 20e eeuw. In de jaren dertig werd de weg gebruikt door mensen die naar Californië reisden, om de Dust Bowl, de grote stofstormen op de vlakten van het midden van de Verenigde Staten, te ontvluchten. De schrijver John Steinbeck beschrijft in zijn roman The Grapes of Wrath (De druiven der Gramschap) de lotgevallen van een arme familie die over deze weg de Dust Bowl ontvlucht.

Na de Tweede Wereldoorlog gebruikten vele nieuwe autobezitters de weg om van de ene kant van het land naar de andere te rijden. De weg is een nostalgisch symbool voor de rol van de auto in de Amerikaanse samenleving in de periode van de jaren dertig tot zeventig van de vorige eeuw.

In 1946 schreef de jazzcomponist en pianist Bobby Troup zijn meest bekende nummer (Get Your Kicks On) Route 66, nadat hij zelf de highway had gebruikt om naar Californië te reizen. Hij gaf het aan Nat King Cole die het tot een van de grootste hits van zijn carrière maakte. Het werd later een hit voor Chuck Berry, en is daarna door vele andere artiesten uitgevoerd, zoals de Rolling Stones en Depeche Mode”.

En -als ik me goed herinner- was er ooit een radioprogramma in Nederland dat Route 66 heette . Het ging over Amerikaanse muziek (blues, jazz, singer/songwriter).